Σόκαρε το πολιτικό σύστημα και α-ψήφησέ τους

• Ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό (και μνημόνιο) δεν υπομένει ή
• Ο Έλληνας πέφτει στα τέσσερα τρέμοντας μπροστά στην απειροελάχιστη πιθανότητα να μην χάσει τη βολή του (λόγω παρέμβασης του κόμματος φυσικά)…

Κι ενώ συνεχίζει η λαίλαπα Παπανδρέου – ΔΝΤ να καταδυναστεύει και να καταληστεύει ό,τι απέμεινε από τη χώρα, οι πολίτες τίθενται προ των ευθυνών τους. Θα πρέπει να ψηφίσουν στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και θα πρέπει να τοποθετηθούν με την ψήφο τους απέναντι στα σούργελα και τους σαλτιμπάγκους της πολιτικής. Οι πολίτες θα πρέπει να βρούνε έναν τρόπο για να αντιδράσουν στα μνημόνια και τα μνημόσυνα που τους έχουνε στήσει η επιτήδειοι κοσμοπολίτες, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να καταδικάσουν και το πολιτικό σύστημα που συνεχίζει να μην τιμωρεί τους πραγματικούς υπαίτιους (και πώς να το κάνει άλλωστε, αφού οι ένοχοι βρίσκονται ακόμη στην πολιτική…!) και προτιμά είτε να συνεχίζει την κλοπή (σε εθνικό επίπεδο και με κινδύνους πολύ μεγαλύτερους από ποτέ…) είτε να σιωπά στα όσα αποφασίζονται και συμβαίνουν σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα…
Φυσικά δεν έχει σχέση η ψήφος σε στημένες προς διαμελισμό της χώρας εκλογές με την Αντίσταση στην υποδούλωση από τη Νέα Τάξη και τους διεθνείς τοκογλύφους που επέβαλαν το Μνημόνιο μέσω Γιωργάκη. Αφού δε ως φαίνεται, τόσο επείγονται στην Διακυβέρνηση να τελειώνουν με τον ελληνικό λαό, που το ό,ποιο κλείσιμο της ψαλίδας ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο κόμμα στερείται πολιτικού νοήματος. Και για να λέμε τα πατριωτικά ζητήματα με τ’ όνομά τους, τι Ρεπούση τι Δραγώνα, στην ειδική γραμματεία αφελληνισμού του υπουργείου Απαιδείας. Μόνον με ανυπακοή γίνεται συνεπής αντιμνημονιακός και πατριωτικός αγώνας. Η λέξη ανυπακοή, όμως, είναι λίαν επικίνδυνη και τείνει να καταδείξει μία ανυπακοή ακόμη και ως προς αυτά που το δίκαιο επιτάσσει. Η ανυπακοή που πιθανότατα θα συνδεθεί με την αποχή, θα στείλει σαφέστατα εσφαλμένα μηνύματα. Θα είναι ευχαριστημένος και ο ΓΑΠ (είτε δεν θα χάσουν οι δικοί του, ή η αποχή θα του δώσει την βολική λύση «ορίστε, απογοητευμένοι οι πολίτες ΓΕΝΙΚΩΣ, όχι ειδικά με μας και το μνημόνιο»)…
Αλλά όταν θα σου κάνει το προαναφερόμενο κλύσμα ―θα είσαι ευχαριστημένος και εσύ ― ότι έκανες το «ανεξάρτητο» καθήκον σου και ψήφισες το τάδε κομματίδιο ή και κανέναν «κατά συνείδηση»…
Πολλές φορές η ήσυχη συνείδηση είναι το καλύτερο όπλο των «ασυνείδητων».
Και οι «κατά συνείδηση» απλά κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, ήσυχοι ότι αυτοί «έκαναν το καθήκον τους» και τους «τιμώρησαν όλους»….
Η πολιτική θέλει ΚΑΙ στρατηγική ΚΑΙ τακτική. Οι αποχές και τα λοιπά είναι όχι πολιτική αλλά εφηβικές αντιδράσεις… Και ήρθε η ώρα να αποδείξουμε πως έχουμε ωριμάσει σαν λαός, πως έχουμε μάθει και πως είμαστε σε θέση (έστω και μέσα σε ένα πλαστό δημοκρατικό πολίτευμα) να οριοθετήσουμε τις εξελίξεις. Εμείς, σαν πολίτες και διαμορφωτές (υποτίθεται) των πολιτικών εξελίξεων, πρέπει να αλλάξουμε το πολιτικό σκηνικό άρδην. Θα πρέπει να εφεύρουμε έναν από «μηχανής θεό»… Και ίσως να είναι η μεγαλύτερη πολιτική πράξη που καλούμαστε να κάνουμε στις αρχές αυτού του αιώνα. Αρχές, που θα σηματοδοτήσουν το υπόλοιπο της μορφής αυτής της χώρας για τον υπόλοιπο αιώνα.
Βέβαια, μπορεί να σκεφτείτε πως: «Οποιος δεν πάει να ψηφίσει δε θα δικαιούται ούτε καν να βρίζει μετά τις εκλογές. Διότι κύριε τι θα πεις;! Γαμώ την αποχή ή το λευκό μου;» Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο δεν αναγνωρίζεται λάθος! Και καλά όσο έχουμε ακόμη βρακί και φοράμε, έλα μου όμως που καινούρια δεν έχουμε ν’ αγοράσουμε! Κι άμα μας κάτσει η στραβή κι η τρύπα γίνει εκεί που δε θέλουμε; Βαστάτε Τούρκοι τ’ άλογα…;

Μη κάνουμε λάθος φίλοι μου. Δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε άλλα λάθη. Αρκετά δεν πληρώνουμε αυτή τη στιγμή; Αν ψηφιστούν οι γιαλαντζί αντιμνημονιακοί υποψήφιοι (και αναφέρομαι σε ολόκληρη τη χώρα), που ψηφίζουν ΠΑΡΩΝ και μετά ψηφίζουν ΝΑΙ στις απαιτήσεις του μνημονίου, ουσιαστικά είναι ψήφος στήριξης στην πολιτική ΠΑΣΟΚ. Μία τέτοια ψήφος είναι λευκή επιταγή στις διαθέσεις της κυβέρνησης του μνημονίου και αυτών που βραβεύουν το παιδί από τη Μινεσότα, γιατί τους κάνει όλα τα χατίρια και πηγαίνει σπρώχνοντας στην ανηφόρα (και χωρίς σάλιο, για να μην γράψω με χοντρή άμμο) όλους εμάς.
Αγοράζουν χρόνο έτσι και τους δίνεται η εύχερεια τα επόμενα τριάμισι χρόνια -κουνώντας τη λευκή επιταγή που θα τους έχουμε δώσει- να περάσουν πολύ χειρότερα μέτρα κι από τις ίδιες της απαιτήσεις της Τρόϊκας, λέγοντας εγκρίνατε την πολιτική μας, με τη ψήφο σας. Και για να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, δεν θα περιμένουν ούτε τριάμισι χρόνια, αλλά θα μας χώσουν κι άλλα μέτρα, θα μας ρίξουν πιο βαθιά στο πηγάδι, την επόμενη ημέρα. Θα βρούνε τις δικαιολογίες τους… Αυτή τη φορά ίσως να επικαλεστούν και λάθη του… Κολοκοτρώνη!
Να είστε σίγουροι ότι αυτό θα κάνουν.
Μη τους δώσουμε την ευκαιρία. Δεν πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία. Δείτε τι γίνεται γύρω σας… Βγήκε ο ΓΑΠ και είπε “καμία νέα επιβάρυνση στους πολίτες”. Θα επιβαρύνουν τα σπίτια, το ρεύμα, το φαγητό, την βενζίνη, τα χωράφια, αλλά όχι τον πολίτη. Παίζουν με τις λέξεις και νομίζουν ότι ασκούν πολιτική; Παίζουν με τους ανθρώπους και τη χώρα και νομίζουν πως μπορούν να γίνουν αρεστοί; Παίζουν με το σήμερα, το αύριο, το μεθαύριο όλων μας και εμείς θα καθίσουμε σαν ζώα να τους ακούμε και να τους υπακούμε αδιαμαρτύρητα;
Στις Περιφερειακές εκλογές έρχεται μεγάλη ξεφτίλα για το ΠΑΣΟΚ. Γράψτε το και θα το θυμηθείτε την ημέρα των εκλογών…
Συμμετέχουμε όλοι. ΟΧΙ στην αποχή. Όχι στο άκυρο. Όχι και στο λευκό. Μιλάμε σε όλους. Παροτρύνουμε τους πάντες να ψηφίσουν ενάντια στους μνημονιολάτρες. Όσο μεγαλύτερη η συμμετοχή, τόσο μεγαλύτερο το μήνυμα.
Οι εξελίξεις μετά από τις περιφερειακές θα είναι ραγδαίες.
Στις Περιφέρειες οι εκλογές δεν μπορεί παρά να είναι καθαρά πολιτικές και ως πολιτικές δεν μπορεί να αφήνουν έξω το μνημόνιο. Και βεβαίως η στάση μας δεν μπορεί να περιορίζεται στο θολό “υπέρ” ή “κατά” του μνημονίου. Υποτίθεται ότι ο καθένας μας έχει διαμορφώσει άποψη για το πως φτάσαμε στο μνημόνιο, γιατί φθάσαμε, αν μπορούσαμε να το αποφύγουμε κ.λ.π.. Η στάση μας απέναντι στο μνημόνιο καθορίζεται όμως κύρια από το ποιά λύση βλέπουμε ως εφικτή, όχι ως εκθεσιακή και όχι ως παράταση σε έναν αργό θάνατο…
Εγώ πάντως τα παντελόνια μου δεν τα κατεβάζω. Και όσοι φίλοι δεν με καταλαβαίνουν, ας με συγχωρήσουν. Είναι θέμα αξιοπρέπειας απέναντι σε ανδρείκελα και μαριονέτες της Νέας Τάξης που χαράσσουν πολιτικές χιλιετίας και ισοπεδώνουν ιστορία χιλιετιών… Στις εκλογές πρέπει “να φάνε ξύλο” οι επιλογές του αφασικού πρωθυπουργού και της παρέας του και αυτό πρέπει να του το δώσουν αυτοί που φάγανε το προεκλογικό μούσι του Οκτώβρη 2009. Τότε δεν θα μπορούν να δικαιολογήσουν τίποτα. Το χνάρι των προγόνων μας κατάφεραν να το ντροπιάσουν όλοι τους , να το βουτήξουν στην ταπείνωση και του φόρεσαν φέσι.
Η 7η Νοεμβρίου, λοιπόν, έρχεται τρέχοντας για να μας γνωστοποιήσει εάν τελικά:

• Ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό (και μνημόνιο) δεν υπομένει ή
• Ο Έλληνας πέφτει στα τέσσερα τρέμοντας μπροστά στην απειροελάχιστη πιθανότητα να μην χάσει τη βολή του (λόγω παρέμβασης του κόμματος φυσικά)…

Είδομεν, αγαπητοί μου. Είδομεν… Το μόνο βέβαιο είναι πως η 8η Νοεμβρίου δεν θα αποτελεί το άλλοθι κανενός από εμάς… Κι επιτέλους, ας καταλάβουμε όλοι μας ένα πράγμα: Δεν τους χρωστάμε τίποτε, ενώ μας χρωστάνε τα πάντα... Ακόμη και τον αέρα που αναπνέουν, τους τον χαρίζουμε...

Κωνσταντίνος