Σε αντίθεση, πχ, με τη Θράκη, δεν αφορά την απλώς μία τυπική αποστολή επιτυχούς άμυνας του αρχιπελάγους από μία οριοθετημένη εχθρική επίθεση - έστω κι αιφνιδιαστική. Για λόγους που έχουν σχέση με το συνολικό πολιτικό και γεωστρατηγικό περιβάλλον της περιοχής και τους σχετικούς περιορισμούς, η Τουρκία δεν σχεδιάζει και δεν υλοποιεί την επεκτατική της πρόθεση ως μία ευθεία απειλή εισβολής και καταλήψεως αλλά ένα σύνθετο παίγνιο πολιτικοστρατιωτικών κινήσεων.
Στο σχέδιο αυτό είναι σαφής η γενική πρόθεση - αυτή της αλλαγής του καθεστώτος του Αιγαίου - αλλά κατά διαστήματα η συγκεκριμένη στόχευση και οι ακολουθούμενες τακτικές μεταβάλλονται. Σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα θα μπορούσε κανείς να αναφέρει την μετατόπιση του ενδιοαφέροντος της Άγκυρας από το Βόρειο Αιγαίο και τη Λήμνο, κατά τη δεκαετία του 80, προς το Νοτιανατολικό Αιγαίο κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90 και μέχρι σήμερα.
Ο παραπάνω σύνθετος χαρακτήρας του προβλήματος ασφαλείας στο Αιγαίο θέτει εξ αρχής κάποιες κρίσιμες παραμέτρους.
Εδώ βρίσκεται μία δεύτερη, κρίσιμη αδυναμία της ελληνικής πλευράς. Για λόγους που δεν έχουν σχέση με αντικειμενικά δεδομένα, η ελληνική πολιτική ηγεσία (με την ευρύτερη δυνατή έννοια του όρου) έχει καταστήσει σαφές στην πράξη, αλλά ακόμη και ρητώς, ότι φοβάται το αποτέλεσμα μίας τέτοιας συγκρούσεως και είναι αποφασισμένη να την αποφύγει - ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Το δεδομένο αυτό παρέχει απόλυτη ελευθερία κινήσεων στην Άγκυρα γιατί γνωρίζει ότι σε όσο δύσκολη κατάσταση και να περιέλθει, μπορεί πάντα να βγει από τη δύσκολη θέση κλιμακώνοντας. Και αυτό, όχι εξ αιτίας αντικειμενικών δεδομένων αλλά του ψυχολογικού φόβου της ελληνικής πλευράς.
Ταυτόχρονα, η δεύτερη αυτή παράμετρος θέτει κι ένα επιπλέον, κρίσιμο θέμα. Έχει ουσιώδη σημασία η συνολική ισορροπία του ελληνοτουρκικού ισοζυγίου στρατιωτικής ισχύος. Το λεπτό σημείο, εν προκειμένω, είναι ότι η ρεαλιστική αποτίμηση της στρατιωτικής ισορροπίας είναι και εξαιρετικά δύσκολη και εξαιρετικά επισφαλής λόγω των μυριάδων παραγόντων που υπεισέρχονται, πολλοί εκ των οποίων είναι ποιοτικοί. Αυτό σημαίνει ότι στο απλό (και πολιτικά εύλογο) ερώτημα: ποιός θα νικήσει σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου υπάρχει ένα μεγάλο εύρος συσχετισμών στα οποία η (σοβαρή, επαγγελματική) απάντηση είναι "δεν ξέρει ΚΑΝΕΙΣ μέχρι να γίνει ένας τέτοιος πόλεμος". ΚΑΝΕΙΣ, των τούρκων συμπεριλαμβανομένων, οι οποίοι φοβούνται το ενδεχόμενο στρατιωτικής αποτυχίας εξ ίσου ή περισσότερο από εμάς. Συμπερασματικά: Επειδή στο πρόβλημα ασφαλείας του Αιγαίου, όσο κι αν είναι σύνθετο και πολτικοστρατιωτικό, υπάρχει ΠΑΝΤΑ ο φόβος κλιμάκωσης, έχει ΠΑΝΤΑ σημασία η συνολική ισορροπία στρατιωτικής ισχύος. Εκεί, πολιτικά, δεν έχει σημασία να έχουμε την απόλυτη βεβαιότητα επικράτησης, αλλά να είμαστε στην - ευρεία εκείνη - περιοχή όπου το αποτέλεσμα είναι άδηλο και αμφίρροπο. Ο έλληνας πρωθυπουργός, όταν σε περίοδο κρίσεως ρωτάει τον Α/ΓΕΕΘΑ "ποιός θα κερδίσει σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου;", ώστε να διαπιστώσει τα περιθώρια κινήσεών του, δε θα πρέπει να αναμένει την κατηγορηματική απάντηση "ΕΜΕΙΣ" για να αισθανθεί ασφάλεια, αλλά την ρεαλιστική απάντηση "ΑΔΗΛΟΝ" ενθυμούμενος ότι εξ ίσου "ΑΔΗΛΟΝ" είναι για τους Τούρκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Κάποιοι περιμένουν την ευκαιρία για να μας κατηγορήσουν για λογοκλοπή!!! Αγνοώντας βέβαια, πως στο παρόν ιστολόγιο αναγράφουμε ΠΑΝΤΑ την πηγή του κειμένου. Έτσι, παρακαλούμε για την αναγραφή της "πηγής"; των κειμένων, για να αποφεύγονται παρεξηγήσεις. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...
Υ.Γ.: Σχόλια τα οποία θα περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται.
ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΤΙΣ ΥΠΕΡΣΥΝΔΕΣΕΙΣ (LINKS) ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΣΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ.