Ο Ερντογάν θέλει τα πετρέλαια του Αιγαίου

• Μαθαίνω πως έρχεται ο Ταγίπ -ο κουμπάρος του πρώην και καλός φίλος του νυν- στην Ελλάδα, για να συζητήσει, σκεπτόμενος πως "και ο φίλος μου ο κ. Παπανδρέου επιθυμεί μια τέτοια εξέλιξη…"!
• Ποιά εξέλιξη εννοεί ο Τούρκος πρωθυπουργός; Τί εννοεί ο ποιητής; Μα, φυσικά, τα πετρέλαια του Αιγαίου. Βρήκε κι αυτός τον "Παπα..." και είπε να ξεθάψει πέντε - δέκα πάγια αιτήματα και βλέψεις της Άγκυρας...

Για νέο μας το λέτε ότι ο Ταγίπ θέλει τα πετρέλαια;

Είναι πολύ παλαιό αυτό το «νέο».

Το θέμα όμως δεν είναι το τι θέλει η Τουρκία.
Ας θέλει τον ουρανό με τ’ άστρα!

Το θέμα είναι τι μπορεί να πάρει απ την Ελλάδα με το καλό ή με το έτσι θέλω.
Ή για να το πω διαφορετικά..
Το θέμα είναι τι απ’ όσα θέλει η Τουρκία απ την Ελλάδα μπορεί η Ελλάδα να την αποτρέψει να τα πάρει είτε με την διπλωματία είτε με την ισχύ δηλαδή με τον πόλεμο.

Εδώ σε θέλω μάγκα μου!
Έχει τ’ @@ η Ελλάδα (και αναφέρω την Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες και όχι τον Γιώργο, γιατί αυτός δεν τα έχει...) να αποτρέψει την Τουρκία από το να διεκδικήσει το οτιδήποτε σε βάρος της;

Έχει δηλαδή η Ελλάδα την απαιτούμενη αποτρεπτική ισχύ –την διπλωματία την ξεχνάμε όταν ο «καλός γείτονας» δεν παίρνει από λόγια– να μην επιτρέψει στην Τουρκία να αρπάξει Ελληνικά κεκτημένα ή να καταστήσει τόσο επιζήμια για την Τουρκία μια τέτοια διεκδίκηση ώστε τελικά να μην συμφέρει την Τουρκία ούτε κάν να δοκιμάσει κάτι τέτοιο;

Τι πιστεύετε εσείς;

Γιατί καλές οι φιλοσοφίες και οι διπλωματίες, αλλά όταν αυτές δεν φέρνουν λύση και ο ισχυρότερος συνεχίζει επί δεκαετίες να διεκδικεί και χιλιοστό το χιλιοστό να κερδίζει κάτι και όλο και κάτι περισσότερο, στο τέλος μένει μόνο ένα θέμα να υπολογίσει κάποιος: η στρατιωτική δύναμη.

Νομίζω πως δυστυχώς δεν την έχουμε αυτήν την στρατιωτική ισχύ που να αποτρέπει αποφασιστικά την Τουρκία από διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδος και γι αυτό και η Τουρκία συνεχίζει τις διεκδικήσεις. Και θα τις συνεχίζει όσο βλέπει ότι όλο και κάτι κερδίζει με αυτές. Και για να μην παρεξηγηθώ, θα πρέπει να πω ότι η στρατιωτική δύναμη εξαρτάται από την πολιτική βούληση που θα πρέπει να δώσει το σύνθημα. Αλλά και οι σχέσεις μεταξύ Πενταγώνου και Μαξίμου είναι τέτοιες που, αν, λέμε αν, τελικά δοθεί μία τέτοια εντολή, θα μπορέσει να γίνει πιστευτή;

Τα περί μή ελέγχου των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων του Ερντογάν είναι παραμύθια της χαλιμάς.
Τους συμφέρει τους Τούρκους πολιτικούς να αφήνουν να εννοηθεί μια αυτονομία των ενόπλων δυνάμεων επειδή σε περίπτωση που γίνει η στραβή οι ίδιοι οι πολιτικοί θα βγαίνουν και θα παίζουν τον ρόλο του «καλού» και του διαλλακτικού εν αντιθέσει με τους «κακούς» στρατιωτικούς που «εμείς οι τούρκοι πολιτικοί τους λέμε να κάνουν το καλό αλλά αυτοί –ως αυτόνομοι και μή ελεγχόμενοι– κάνουν του κεφαλιού τους».
Και τελικά η Τουρκία ως χώρα συνολικά βγαίνει πάντα κερδισμένη.
Τις προς τα έξω διαφαινόμενες δήθεν διαφωνίες πολιτικών και στρατιωτικών στην Τουρκία τις έχουν όλοι μαζί συμφωνήσει στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας ως μέρος της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας που βολεύει και εξυπηρετεί τα μάλα.

Άστα αυτά Ταγίπ, δεν περνάνε στο Yunaninstan, πές τα στα μεμέτια σου.

Αναγνώστης