Αυτό δεν είναι σχέδιο διάσωσης, είναι απαγωγή για λύτρα...

• «Ασε µε να σου πω εγώ τι είναι οι πλούσιοι. Είναι πολύ αλλιώτικοι από σένα κι από µένα»

(Από «Το πλουσιόπαιδο» του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ)

Του Ρούσσου Βρανά

«Αυτό δεν είναι σχέδιο διάσωσης. Είναι απαγωγή για λύτρα. Η πιο µακροχρόνια απαγωγή στην Ιστορία. “Κάντε ό,τι σας λέµε κι ίσως κάποτε να ξαναπάρετε πίσω τηχώρα σας”». Ετσι βλέπει ο αρθρογράφος Φίνταν Ο’ Τουλ στους «Τάιµς της Ιρλανδίας» τη συµφωνία που φορτώνει τον ιρλανδικό λαό µε ακόµη περισσότερα χρέη ώστε να µπορέσουν να πάρουν ακόµη περισσότερα χρήµατα οι χρεοκοπηµένοι τραπεζίτες. Ο σκοπός της συµφωνίας δεν είναι να βοηθηθείη Ιρλανδία.
Οι τραπεζίτες, οι µεγαλοµέτοχοι, οι πάµπλουτοι, όλοι αυτοί πουκερδοσκόπησαν, θα παραµείνουν ατιµώρητοι. Το κλειδί της επιτυχίας τους είναι ότι κρατούν τις εθνικές οικονοµίες σε κατάσταση οµηρείας. «Οι ενέργειες τηςΕυρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου δίνουν τη γραµµή στις κυβερνήσεις», λέει ο Μάικλ Χάντσον, καθηγητής των οικονοµικών στο Πανεπιστήµιο του Μιζούρι. «Ετσι, οι κυβερνήσεις πρώτα προκαλούν µια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τους τραπεζίτες κι ύστερα υλοποιούν µε συνοπτικές διαδικασίες την εισβολή τους στις εθνικές οικονοµίες. Ο στόχος τους είναι να αναστρέψουν την ανακατανοµή του πλούτου από την οποία τις τελευταίες δεκαετίες είχαν αρχίσει να ωφελούνται και οι µεσαίες τάξεις. Κι ας βλέπουµε τους κυβερνώντες να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα που “αναγκάζονται” να φορτώνουν τα φορολογικά βάρη της ολιγαρχίας στις ράχες της µεσαίας τάξης. Μόνο αυτοί ξέρουν να ξεπουλούν καλύτερα την τάξη στην οποία χρωστούν την εξουσία τους».
Κάθε χώρα που περιέρχεται στη θέση στην οποία έχει περιέλθει σήµερα η Ιρλανδία διαθέτει µια παράδοξη δύναµη: τη δύναµη να πει «Οχι», παρά τη δύσκολη θέση της. Αυτό δεν είναι εφικτό µε τον σηµερινό συσχετισµό των ιρλανδικών πολιτικών δυνάµεων. Καιτα δύο κόµµατα εξουσίας υπηρετούν τους ίδιους αφέντες. Οµως, µέσα από την κρίσηαναδύονται νέες δυνάµεις. Το Σιν Φέιν του Τζέρι Ανταµς µεταφέρει την κοµµατική του βάση από τη Βόρεια Ιρλανδία στη ∆ηµοκρατία της Ιρλανδίας, στοχεύοντας στις επόµενες εκλογές. Και η γέννηση ενόςνέου σχηµατισµού, της Συµµαχίας Ενωµένης Αριστεράς, δίνει βάσιµες ελπίδες για αισιοδοξία. «Η µεγαλύτερη ελπίδα για πραγµατική αλλαγή είναι να διεθνοποιήσουµε την αντίστασή µας µε τον ίδιο τρόπο που οι “αγορές” έχουν διεθνοποιήσει την κρίση»,λέει ο Χάρι Μπράουν, καθηγητής στο τµήµα Μέσων Ενηµέρωσης του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του ∆ουβλίνου. «Ακούµε πολλά για την άνοδο των πορτογαλικών επιτοκίων τις τελευταίες ηµέρες, αλλά ακούσαµε ελάχιστα για τη γενική απεργία στην Πορτογαλία». Στην Ιρλανδία, η τεράστια διαδήλωση στο ∆ουβλίνο έδειξε πως το ιρλανδικό συνδικαλιστικό κίνηµα αρχίζει να αναδύεται από τα σκοτάδια της «κοινωνικής συνεννόησης» µε κυβερνήσεις και αφεντικά.
11 χρόνια… φτώχειας και δουλείας υπέγραψε η ιρλανδική κυβέρνηση. Αλλά µπορεί να γίνουν πολύ περισσότερα, αν δεν ανατραπεί ο σηµερινός συσχετισµός ανάµεσα στις δυνάµεις της αντίστασης και τις δυνάµεις της υποταγής.


πηγή